Nagroda przyznawana jest od 2008 r. przez Parlament Europejski. Jest to wyraz uznania dla osób i organizacji prowadzących działalność na rzecz
promowania wartości europejskich. Poza wspomnieniami związanymi z samym ks. Profesorem Tischnerem, jego dokonaniami, czy uczniami takimi jak
Jarosław Gowin, na spotkaniu mowa będzie zapewne również o płycie „Tischner. Mocna nuta”. Ten krążek niedawno miał swoją premierę, a
jego pomysłodawcą jest właśnie Pan Kazimierz Tischner. Na tę płytę muzykę skomponowali Mirosław Kowalik z zespołu Raz Dwa Trzy i Jan
Trebunia-Tutka. Znajduje się na niej jedenaście tekstów, inspirowanych fragmentami pism ks. Tischnera, napisanych przez Izabelę Domańską-Kowalik. W
nagraniu wzięła udział plejada gwiazd, m.in. Kayah, Trebunie-Tutki, Wojciech Waglewski, Zygmunt „Muniek” Staszczyk, Jorgos Skolias i Mateusz
Pospieszalski.
----
Józef Tischner urodził się 12 III 1931 roku w Starym Sączu. Jego rodzice byli nauczycielami. Młode lata spędził w Łopusznej, gdzie ojciec był
kierownikiem szkoły. W czasie wojny rodzina Tischnerów opuściła Łopuszną. Do 1942 roku mieszkali w Rogoźniku. W 1945 roku został przyjęty do
gimnazjum w Nowym Targu, gdzie zdał tzw. dużą maturę. W maju 1950 roku został studentem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w
Krakowie.
26 czerwca 1955 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Franciszka Jopa. W latach 1955-1957 studiował na Wydziale Filozofii
Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po powrocie do Krakowa kontynuował studia na Wydziale Historyczno-Filozoficznym
Uniwersytetu Jagiellońskiego. Równocześnie pracował jako wikariusz w parafii św. Mikołaja w Chrzanowie w 1957-1959 i parafii św. Kazimierza w
Krakowie (1959-1963). W 1963 obronił doktorat u profesora Romana Ingardena na UJ.
Od 1963 roku wykładał filozofie w Wyższym Seminarium Duchownym, później na Papieskim Wydziale Teologicznym, a od 1981 w Papieskiej Akademii
Teologicznej w Krakowie. W 1974 roku habilitował się w ATK. Był cenionym rekolekcjonistą i wykładowcą. Od 1980 roku wykładał filozofię dramatu w
Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz filozofię na Wydziale Filologicznym na UJ. W roku 1981 pełnił funkcję dziekana na Wydziale
Filozoficznym PAT, a od 1985 był profesorem nadzwyczajnym tej uczelni. Jednocześnie współzałożyciel i prezydent Instytutu Nauk o Człowieku w
Wiedniu (1981). Kawaler Orderu Orła Białego 20 września w roku 1999. Doktor honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w
Krakowie, a także laureat wielu nagród m.in. Pen Clubu w roku 1993.
Jest autorem wielu książek, w tym dziel filozoficznych: „Filozofia dramatu”, „Spór o istnienie człowieka”, oraz zbioru szkiców i esejów
poświeconych problematyce społecznej, religijnej i filozoficznej: „Świat ludzkiej nadziei”, „Etyka solidarności”, „Tischner czyta katechizm”.
Szczególne miejsce w jego twórczości zajmuje utwór nawiązujący do tradycji góralskiej gawędy napisany gwarą podhalańską w roku 1997 pt. „Historia
filozofii po góralsku”. Szeroka popularność przyniosły Tischnerowi programy telewizyjne i audycje radiowe.
W ostatnich latach życia zachorował na raka krtani. Zmarł 28 czerwca 2000 roku w Krakowie, został pochowany 2 sierpnia w Łopusznej.
